Overthınkıng Explosıon
“Aşırı düşünme, zihnin kendini tüketmesidir. Parçaları birleştirmeye çalışırken aslında olanı değil, korktuklarını kurgularsın. Zihin, cevap bulamadıkça senaryo üretir… Ve çoğu zaman bu senaryolar, gerçek değil kaygının gölgeleridir. Ancak fark etmeden bu olasılıkları gerçek sanmaya başlarız…”
Bağlanma sorunları: kaygılı kız kaçıngan oğlan
Kız, hemen yanında duran televizyon ünitesinin üzerindeki cam bibloyu alıp fırlattı. Biblo paramparça oldu. Oğlanın önce gözleri kocaman açıldı, sonra kısılmış gözleri ve çatık kaşlarıyla yüksek bir oktavdan söze girdi;”Sen manyak mısın! Ne yapıyorsun Allah’ın delisi, ne?”Kız bir yandan elbisesinin kemerini çözerken diğer yandan bağırarak oğlana karşılık veriyordu,”Hala çocuksun çocuk, birazcık sorumluluk almayı bilemedin. Neymiş…
Umut: Paslanmış Keman
“Bazen şöyle hissediyorum: Olumsuzlukları o kadar sık dile getiriyoruz ki, bir süre sonra başka hiçbir şeyi göremez hâle geliyoruz. Sorumluluklara, yorgunluklara, hayal kırıklıklarına sığınıyoruz. Ama bu sığınak bizi korumuyor, sadece uyuşturuyor. Haklı çıkmak uğruna bile bile felaketlere kafa atıyoruz. Peki ya bir şeylerin gerçekten yoluna girmesi için gösterdiğimiz çaba? Ne zaman son kez hayalim için…
Panik Atak: Banktan Kalkma Zamanı
Sıcak mı olmaya başladı? Ensemde bir yanma var. Sol koluma doğru da yayılıyor hatta.Göğsümde bir baskı hissediyorum. Kalp krizi mi geçiriyorum yoksa? Olabilir mi?Yan taraftaki camı açıp temiz havayı içime çekmeye çalıştım.Nefes yollarım çalışmıyor gibi. Parmaklarım uyuşuyor, dudaklarım kuruyor.Olduğum yere çöküp koltuğun kenarlarına sıkı sıkı tutundum.
Sosyal Fobi: Ve perde…
Aklımda durmaksızın dönen sorular: Ne düşünürler hakkımda? Ya dilim sürçerse? Elbisemdeki ter lekelerini fark ederler mi? Konuyu unutursam? Gözlerim kararırken ışıkları biri kısıyor sandım bir an. Ama hayır, ışıklar sabit. Kararan bendim.
HİKAYELERLETERAPİ 